ती,करियर आणि स्वप्नं


काल सकाळी सकाळी तिचा फोन आला..

आवाजावरून जरा वैतागलेली वाटतं होती.

जरा खोदुन विचारलं तेव्हा बोलु लागली,” अग बघ ह्या घरच्यांच ..परीक्षा अवघी ४० दिवसांवर आली आहे आणि ह्यांच आपलं हे स्थळ आलंय , हा मुलगा बघायला यायचं म्हणतोय ,आता तु सांग परीक्षा एवढी तोंडावर आलेली असताना  ही नवी आघाडी कशी झेलु तुच सांग?,कालच ह्यामुळे घरच्यांशी वाद घालुन लायब्ररीत बसलीय”तिचा त्रागा अगदी स्वाभाविक होता..तिचं म्हणणं ऐकुन घेतलं ,तिला थंड करत अभ्यासाची स्ट्रॅटेजी डिस्कस करत विषय दुर सारला. “करते ग चांगले रिव्हाइज “म्हणत तिने फोन ठेवला.. मन मात्र खुप प्रश्न विचारत होतं ,त्याला कारणही तसचं होतं कारण आदल्यादिवशीही अजुन एका जणीनं (अतिशय दुर्गम भागातुन पुढे येत उत्तुंग यश मिळवल्यानंतरचा तिचा स्वसंवाद) तिचं लिखाण शेअर केलं होतं ज्याचा आशय साधारणतः असाच काहीसा होता की तिच्या जन्मावेळीच समाजाने  तिला तिच्या रंग,रुपावरुन लग्नाच्या तराजुत तोललं होतं…हे दोन प्रसंग लागोपाठ झाल्यावर पुन्हा एकदा गर्ल्स अस्पारांयट जन्मा आठवलं..

का अजुनही असं होतयं की तिच्यसाठी लग्न प्रायोरिटी केली जाते तेही अगदी सुवर्णसंधी दारावर उभ्या असताना?

का आजही तिला रंग,रुप,उंची ह्यावरच जज केलं जात? का नाही तिच्यातली जिद्द,त्याग,स्वप्नपुर्ती तिचे अलंकार नाही बनत?

का नाही तिलाही दिली जात स्वप्नपुर्तीसाठी फुल्ल मुभा जशी मुलांना दिली जाते?

वर एवढे दिव्य पार पाडुन कमी कटॲाफमधे  होतं तुमचं काम ह्याची टोचणी असतेच नेहमी..

हे काही सरसकट चित्र नक्कीच नाही ,काही ठिकाणी अगदी सकारात्मक चित्रही दिसताय  

की पण ही बाजुही पुढे मांडली जावी यासाठी हे स्फुटलिखाण..

ह्याविषयावर लिहायला घेतलं की मन सैरभैर होत.. बोलायचं खुप असतं पण मांडायला मर्यादा येतात.जीवनाच्या कुठल्याही क्षेत्रात ती मागे नाही ,तिच्या पंखात प्रचंड ताकद आहे फक्त तशी संधी आणि साथ तिला मिळावी नेहमीच..

निबंधाच्या पेपरसाठी पाठ केलेल्या ओळी इथे सांगाव्या वाटतात.(थोडे शब्द बदलून) 

साऱ्याच कळ्यांना जन्मसिद्ध

हक्क आहे स्वप्न पाहण्याचा

मातीमधला वतनवारसा

आकाशावर कोरण्याचा.

जन्म असो माळावरती

अथवा शाही उद्यानात,

प्रत्येक कळीला हक्क आहे

फूल म्हणून जगण्याचा आणि

स्वप्नपुर्तीसाठी धावण्याचा”

©️©️ पुनम

पुनवेच्या शब्दशलाका

Views may differ ,no prejudice while writing, just tried to show one side of coin.

Another side will be revealed soon😎

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

सावित्रीबाईंस पत्र

  प्रिय साऊ… जन्मदिनाच्या खूप खूप शुभेच्छा.. तुझा जन्माने आमच्या संपूर्ण स्त्रीवर्गाचा नवा जन्म झालाय इतका खास दिवस.. खुप दिवसांपासून तुझ्याशी बोलावं वाटतयं.. अगदी शाळेत असतांना तुझ्याबद्दल भाषण करायची तिथंपासून ते एमपीएससीचा अभ्यास करतांना गाठाळ सरांच्या पुस्तकात तुला वाचतांना मन भरून यायचं तेव्हापासून.. तुझ्यामुळेच करता आलं ग ते भाषण पण आणि एमपीसएससीचा नादपण.. तु आम्हा मुलींना काय दिलं नाहीस ? सगळं दिलसं - शिक्षण नावाचं प्रभावी शस्त्र देऊन “चूल आणि मूल”च्या बाहेर जाऊन पंख पसरवण्यासाठी विस्तीर्ण आकाश दिलसं..पंख पसरवण्याची संधी तुझ्यामुळे आम्हाला मिळाली.. मला तुझं खुप कौतुक वाटतं बाई. ते यासाठी ग वयाच्या नवव्या वर्षी फुले घराण्याची सून झालीस ,काहीतरी मनात घेऊन आली असशील ना सासरी पण जगण्याला “परिस” लाभावा तसे “ज्योतिबा” लाभले..तुला स्त्रीमुक्तीच्या चळवळीसाठी कोणी सज्ज केलं असेल तर ज्योतिबांनीच ना..? प्रत्येक सावित्रीला असे “ज्योतिबा”लाभले तर किती छान होईल ना ? अर्थात उलटही तितकंच खर की प्रत्येक ज्योतिबा ला “सावित्री”सारखी समर्थ साथ लाभली तर ..? कारण इतकं सोप्पं नक्कीच नव्हतं ...
Read more

“गोष्ट एका Mentor ची”

   खुप दिवसांपासून हा ब्लॅाग लिहायचा होता पण निकालासाठी राखुन ठेवला होता.. आपल्या आयुष्यात काही लोकांच येणं हे खर्या अर्थाने दैवी वरदान आणि ते ही पूर्वनियोजित असल्यासारखं भासतं..आपल्या मिळमिळीत जगण्याला त्यांच असणं “मिडास टच” देऊन जात ..त्यांच्यासोबत आपल्याही जगण्याचं सोनं करु पाहणारी ही माणसं..”मिडास टच” अगदी चपखल वर्णन आहे ते कसे ते पुढे समजेलच… २०१९ च्या अंतिम यादीतून बाहेर पडल्यावर समोर प्रचंड अनिश्चितता होती ,कोविडमुळे पुणे सोडलेलं,घर लहान त्यात शुन्यापासून अभ्यास सुरु करायचा अशा परिस्थितीतही पुर्ण तयारीनिेशी स्वतःला एक शेवटची संधी द्यायची होती आणि जणू या दुर्दम्य इच्छाशक्तीमुळे हा की काय देवाने _लाइटहाऊस /वाटाड्या/Mentor_ म्हणून *पद्माकर सरांना* पाठवले…. २०१९ च्या मुलाखतीच्या ग्रुपवरुन जुजबी ओळख होती ,त्यान्वये निकालानंतर अभिनंदन केलं अन् नंतर दोन-तीन माझे अभ्यासाचे काही प्रश्न विचारले सरांना तेव्हा सर म्हटले उद्या कॅाल करतो ,मी मनात विचार केला ,२०१९ च्या अॅडचे टॅाप टेनर आहेत सर त्यात डिसी ..कुठे वेळ मिळेल कॅाल करायला..पण बरोबर दुसऱ्या दिवशी दुपारी १.३०-२ ला स्टडी फ्लॅटम...
Read more

जरा विसावू ह्या वळणावर-- ट्रेनिंग डायरी

" _याच साठी केला होता अट्टाहास_"म्हणत फायनली तो दिवस उजाडला..प्रत्येक जण अनेक अडथळ्यांची मालिका पार करून ह्या वणामतीच्या उंबरठयावर मोठ्या मोठ्या बॅगा आणि मनात प्रचंड उत्साह घेऊन आला ._"वो घडी आ गई आ गई_"अस म्हणत जोधपूरी आणि पांढरया साडीमधे वनामतीमधे एकच जल्लोष सुरू झाला आणि रुजू अहवाल लिहिताच, डोक्यावर असलेली स्टेची टांगती तलवार बाजूला सारून सगळे फोटोसेशन मोड मधे गेले की अगदी आता वनामती मधून निघेपर्यंत तसांच आहे तो फोटोझोन.. ट्रेनिंगच्या पहिल्या पंधरवाड्यात सगळ्याच बाबतीत उत्साह अगदी खच्चून भरलेला होता मग तो फोटो साठी, लेक्चर मधे असो की बाहेर फिरून नागपूर explore करण असो.महाराष्ट्रतल्या कानाकोपऱ्यातून एकवटलेल्या ह्या "क्रीम टॅलेंट" इतका मोठा वेळ सोबत राहणं, चहा नाश्ता,जेवणासाठी टेबलवर गप्पा मारणं, लेक्चर मधे memes चा पाऊस पाडून पुन्हा कॉलेज लाईफ जगणं म्हणजे " _एक वेगळच जग आणि वेगळीच दुनियादारी"._ .ट्रेनिंग च्या ह्या दोन महिन्यातील एक सुंदर पर्व म्हणजे "अमरावती प्रबोधिनी" .खर तर ह्या दोन महिन्यात जे काही शिकलो ते तिथेच शिकलो अस म्हणू शिक...
Read more